Η πρώτη φορά με το γυμναστή μου

 

Υπόθεση: Πώς ξεκίνησα να νταραβερίζομαι με το γυμναστή μου εντός του γυμναστηρίου...

Καλησπέρα. Καταρχάς, μιας και αυτή είναι η πρώτη από τις ιστορίες που γράφω εδώ, θεωρώ πρέπον να συστηθώ λέγοντας κάποια πράγματα για μένα. Ονομάζομαι Δανάη και αυτό είναι το μόνο πραγματικό όνομα που θα βλέπετε γενικά στις ιστορίες μου (τα υπόλοιπα θα είναι φανταστικά, μιας και δεν επιθυμώ με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να υποδηλώνω ταυτότητα εραστών ή άλλων προσώπων) και, γιατί, στην τελική, δεν έχουν και σημασία τα πραγματικά ονόματα των υπολοίπων αλλά οι ιστορίες οι ίδιες.

Είμαι 28 ετών, από τα βόρια προάστια της Αθήνας, και εργάζομαι σαν διαφημίστρια εδώ και 6 χρόνια. Η εμφάνισή μου με μια γρήγορη περιγραφή είναι κάπως έτσι: 1.57, 40-41 κιλά, μαύρα μακριά ίσια μαλλιά, σκουροκάστανα μάτια, ελαφρώς μελαχρινό δέρμα, με χαρακτηριστικά που με κάνουν να μικροδείχνω αρκετά (καμιά φορά με περνάνε για φοιτήτρια) και με δυνατά σημεία (και απ' όσο μου λένε και απ' όσο κρίνω εγώ) το στήθος (που παρότι είμαι αρκετά αδύνατη δεν είναι καθόλου μικρό) και τα μάτια. Πιστεύω πως είμαι όμορφη γυναίκα, χωρίς να διεκδικώ τον τίτλο του μοντέλου βέβαια (πώς θα τολμούσα, άλλωστε, με τέτοιο ύψος;), με ωραία χαρακτηριστικά δίχως κάτι πρόστυχο ή ακραίο.

Τον ελεύθερο χρόνο μου προτιμώ να τον περνάω κάνοντας γυμναστική, διαβάζοντας βιβλία και οργανώνοντας ή κάνοντας εκδρομές. Ακούω αρκετή μουσική (κυρίως pop, disco και rock n roll), μου αρέσει να παίζω μπιλιάρδο (στο οποίο είμαι αρκετά καλή) και χαρτιά (στα οποία συνήθως χάνω, αλλά δε βαριέσαι). Σε γενικές γραμμές, είμαι αρκετά easy going χαρακτήρας. Όπως έχω γράψει και στο προφίλ μου, δεν προτιμώ τους δεσμούς, παρ’ όλα αυτά σέβομαι πάντα αυτούς που επιλέγω για σεξουαλικούς συντρόφους μου και απαιτώ να χαίρω της ίδιας αντιμετώπισης. Αυτός ο πρόλογος γράφηκε μιας και αυτή είναι η πρώτη ιστορία μου που σας γράφω, για να μην επαναλαμβάνω συνεχώς και στις επόμενες ιστορίες περιγραφές κλπ. Όλες οι ιστορίες που θα ανεβάσω, κατά καιρούς, θα είναι πραγματικές. Σε διαφορετική περίπτωση, αν αποφασίσω να το παίξω συγγραφέας παραμυθιών και να φτιάξω μυθοπλασία, θα το αναφέρω στην αρχή της ιστορίας. Let's go, λοιπόν.

Εδώ και μερικούς μήνες έχω αλλάξει το γυμναστήριο στο οποίο πηγαίνω, υποστηρίζοντας κάποιο της συνοικίας μου πλέον αντί να πηγαίνω σε εκείνο της εταιρείας που εργάζομαι. Το νέο γυμναστήριο είναι δυο τετράγωνα από το σπίτι μου, οπότε το επισκέπτομαι συνήθως επιστρέφοντας το απόγευμα από τη δουλειά και κάθομαι εκεί κάνα δίωρο. Από την πρώτη μέρα που μπήκα μέσα, τράβηξε το βλέμμα μου ο γυμναστής που με ανέλαβε, ο Δημήτρης, ένα παιδί 25 ετών που, όμως, λόγω της δικής μου εμφάνισης κατά βάση, δείχνει μεγαλύτερος από εμένα, και με τον οποίον πλέον τραβιόμαστε αρκετά συχνά. Το ίδιο κατάλαβα πως αισθάνεται κι αυτός για μένα, βέβαια, αφού το βλέμμα του από την πρώτη μας επαφή καρφώθηκε στα μάτια μου με πρόσκληση.

Ο Δημήτρης είναι αρκετά ψηλός, γύρω στα 1.85 (βέβαια, δεν είναι δύσκολο ο οποιοσδήποτε άντρας να φαίνεται ψηλός μπροστά μου, αλλά ok), με αρκετά ωραία χαρακτηριστικά, καστανόξανθα μαλλιά και γελαστό φωτεινό πρόσωπο που κατά βάση με τράβηξε (αφού, σα γυμναστής, ούτως ή άλλως ήταν αναμενόμενο να έχει καλοχτισμένο σώμα, οπότε δεν ήταν αυτό που με εντυπωσίασε). Μιας και είμαστε και οι δυο αρκετά άνετοι χαρακτήρες, δεν αργήσαμε να αποκτήσουμε μια κάποια οικειότητα, ανταλλάσσοντας χιουμοριστικά φιλικά σχόλια, συζητώντας για διάφορα πράγματα (ακούμε πάνω κάτω την ίδια μουσική) και φυσικά φλερτάροντας, μιας και είναι και αυτός μόνος (δεν είμαι ο τύπος που φλερτάρει με δεσμευμένους, κατά βάση από σεβασμό στις κοπέλες τους παρά στους ίδιους). Παραδόξως, δε μου είχε προτείνει να βγούμε για καφέ ή ποτό ποτέ, ούτε κι εγώ είχα προτείνει κάτι αντίστοιχο σε εκείνον, ήταν λες και οι συναντήσεις μας στο γυμναστήριο ήταν κάτι εντός προγράμματος που δεν υπήρχε λόγος να αλλάξουμε. Οπότε, για τις πρώτες βδομάδες, κατά τις οποίες είχαμε εκεί σχεδόν καθημερινή επαφή, απλώς τα λέγαμε αρκετά ευχάριστα και οικεία στη δουλειά του. Η πρώτη φορά έπαιξε πριν από κάνα τρίμηνο, Τρίτη βράδυ.

Ήταν η πρώτη φορά που πήγα αργά (10μιση) στο γυμναστήριο και ήταν και νεκρή μέρα, οπότε δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι πελάτες και μόνο ο Δημήτρης από το προσωπικό. Του έκανα κάτι ψιλοαστεία για το ό,τι θα ξεμείνει να δουλεύει μέχρι το πρωί με τους άκυρους που αποφάσισαν (κι εγώ μαζί) να γυμναστούν νυχτιάτικα και μετά άρχισα το πρόγραμμά μου. Πριν το καταλάβω, προς το τέλος της διαδικασίας μου, οι υπόλοιποι είχαν φύγει (εκτός από έναν τύπο που είχε σκάσει ακόμα πιο αργά) και είχα μείνει εγώ μόνη με τον Δημήτρη. "Μη φύγεις", μου λέει, "άραξε να κάνουμε λίγη παρέα μέχρι να τελειώσει και αυτός και να κλείσω και πάμε σπίτια μας μετά

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ... 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ                                        H ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ...